1․ Իսլամը ունի հինգ հավատի սյուններ՝ հավատի դավանում, աղոթք, որը պարտադիր է օրական հինգ անգամ, բարեգործություն, ուխտագնածություն դեպի Մեքքա (կյանքում գոնե 1 անգամ), իսկ ծոմապահություն։
2․ Իսլամի թվարկության սկսվում է այն տարուց՝ 622 թ․, երբ Մուհամմադը Մեքքայից գաղթել է Մեդինա քաղաք։ Այդ տարվա անվանումը հիջրա է։
3․ Իսլամում ընդունված է բազմակնությունը։ Տղամարդը կարող է ունենալ մինչև չորս կին։
4․ Ղուրանը համարվում է Իսլամի սուրբ գիրքը։
5. Աղոթքից առաջ մուսուլմանը պարտադիր ծիսական լվացում է կատարում։
6․ Շարիաթը իսլամական կրոնական օրենքն է, որը կարգավորում է մուսուլմանի կյանքի բոլոր ոլորտները։
7․ Իսլամում չկան հոգևորականներ՝ որպես աստծու հետ կապ հաստատող միջնորդներ։
8․ Բոլոր մուսուլմանները աղոթում են արաբերենով արտասանվող Ղուրանի հատվածներով, դեմքը ուղելով դեպի Քաաբա, որը մուսուլմանների գլխավոր սրբավայրն է, գտնվում է Մեքքայում։
9․ Մուսուլմանները Ռամադան ամսվա ընթածքում ծոմ են պահում և արևածագից մինչև մայրամուտ հրաժարվում են ուտելիքից և խմիչքից։
10․ Իսլամում ընդունված է սրբազան պատերազմի՝ Ջիհադի գաղափարը։ «Փոքր ջիհադը» թույլ է տալիս մուսուլմաններին պատերազմ մղել անհավատների դեմ։ «Ավելի մեծ ջիհադը» պայքար է սեփական անձի դեմ՝ ձգտելով կրոնական և բարոյական կատարելության։
Քրիստոնեության մեջ Հիսուսը համարվում է աստծո որդին և սրբացվում, իսկ իսլամում Հիսուսը համարվում է ընդամենը մարգարե։
Իսլամում խոզ ուտելն ու ալկոհոլ խմելն արգելված է իսկ Քրիստոնեության մեջ՝ ոչ։
Քրիստոնեությունը ընդունում է Սուրբ երրորդության գաղափարը՝ Հայր աստված, Որդին` Հիսուսը, և Սուրբ հոգին։
Ըստ քրիստոնեական ուսմունքի՝ Աստված իր Միածին Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, մարդու կերպարանքով ուղարկեց աշխարհ՝ ճշմարտությունը հայտնելու մարդկությանը և նրան ազատագրելու մեղքից:
Քրիստոսի երկրորդ գալուստով բոլոր մեռելները հարություն կառնեն, և արդարների համար երկրի վրա կստեղծվի հավիտենական կյանք:
Քրիստոնեական աստվածաբանության համաձայն՝ Հայր Աստվածը, Որդի Աստվածը և Սուրբ Հոգի Աստվածը միասնական՝ մեկ Աստվածության 3 անձեր են՝ Սուրբ Երրորդություն:
Քրիստոնեական եկեղեցին Հռոմեական կայսրության բաժանումից (395 թ.) հետո տրոհվել է հռոմեական-արևմտյան և հունական-արևելյան մասերի, որոնց միջև Քաղկեդոնի ժողովից (451 թ.) հետո խորացել են հակասություններն ու մրցակցությունը:
Բաժանումից հետո հռոմեական եկեղեցին՝ Վատիկան կենտրոնով, կոչվել է Կաթոլիկական, իսկ հունա-բյուզանդական եկեղեցին՝ Ուղղափառ
Բաժանումից հետո հռոմեական եկեղեցին՝ Վատիկան կենտրոնով, կոչվել է Կաթոլիկական, իսկ հունա-բյուզանդական եկեղեցին՝ Ուղղափառ երկաբնակ):