Ա) Մեկնաբանե՛ք հետևյալ մտքերը․
- Այսքան փոքրիկ սիրտն, ախր, ինչպե՞ս է, որ երբեք չի լցվում:
Մարդկային սերը անսահման է, և հետևաբար սիրտը լցնելու փորձը իզուր է։
- Երբ հայրիկիս հորեղբայրը դժվարությամբ, մի կերպ տեղավորվում էր սրտիս մեջ, փողերի հսկա սնդուկը դուրս էր մնում, նա էլ հևիհև դուրս էր վազում սրտիցս, որպեսզի վերցնի իր սնդուկը…
Ինչքան էլ սեր ունենաս, միշտ մարդիկ կլինեն, որոնց համար փողը և նյութական իրերը սիրուց ավելի կարևոր են են։
- Գիտեք՝ այդ տեղը ում համար եմ թողել, այո, ճիշտ է, բոլոր վատ մարդկանց, միայն՝ մի պայմանով, որ հրաժարվեն վատ լինելուց
Վատ մարդիկ կարող են փոխվել և լավ դառնալ, բայց այդ պետք է ոչ միայն իրենց կամքով, այլ մյուսների քաջալերանքով, որի մեջ շատ կարևոր է սերը։
- Տեսա, որ այս բոլոր մարդիկ տեղավորվել են սրտիս ճիշտ կես մասի մեջ, ճիշտ կեսի, թեև հանգիստ նստել, ասում, խոսում ու ծիծաղում էին, և ոչ մեկը չէր բողոքում տեղի նեղվածքից:
Սերը չի վերջանում։ Սրտիդ մեջ միշտ տեղ կարող է լինել ուրիշ մարդկանց համար։
- Սրտիս մնացած մասը կնվիրեմ բոլոր նրանց, ովքեր կռվեցին և կեղտոտ թշնամուն մեր հողից, մեր երկրից ու մեր տնից դուրս վռնդեցին…
Պետք է պարտադիր սրտի մեջ լինեն նրանք, ովքեր կռվում և պայքարում են իրենց հայրենի հողը և ժողովրդին պաշտպանելու համար։
Բ) Ո՞ր մտքերն են արտահայտում ստեղծագործության գաղափարը։ Պատասխանը հիմնավորե՛ք։
- Սրտում կարող են տեղավորվել բոլոր մարդիկ։
Բոլոր մարդիկ ունեն կարողությունը լավ լինելու, եթե ուզենան։
- Հարուստ մարդիկ սրտում տեղ չունեն։
Հարուստ մարդիկ, եթե իրենց ագահությունը կարող են թողնել, կարող են սրտի մեջ տեղ ունենալ։
- Սիրտը կարող է տեղավորել նաև վատ մարդկանց։
Վատ մարդիկ միշտ վատ չեն մնում, կարող են ձգտել լավ լինելու։
- Սրտում կարող է իշխել միայն սերը։
Սիրտը կարող է տեղավորել բոլոր այն մարդկանց, ում հերոսուհին սիրում է։
Դավիթ Ապիտոնյան 