Այս հեքիաթում կար մի մարդ, որը յոթ տղա ուներ, բայց ուզում էր աղջիկ ունենալ։ Երբ աղջիկ ունեցան, հայրը միամիտ իր տղաներին անիծեց և նռանք դարձան ագռավներ։ Այդ աղջիկը մեծացավ և գնաց իր եղբայրներին օգնելու։ Աղջիկը գնաց արևի մոտ, լուսնից հասավ աստղներին։ վերջում նա իր եղբայրներին գտավ ապակե սարում, ազատեց կախարդանքից իրենց, և բոլորով վերադառցան իրենց տուն։
Լավ հեքիաթ էր․ բայց ես չէի ուզում սա կարդալ։
Դավիթ Ապիտոնյան 